пла́кать
( if 6a; intr. )
1 (o [6]) húilen, wénen (om)
я из-за него́ пла́кать не бу́ду — ik zal geen traan om hem láten;
пла́кать го́рькими/горю́чими́ слеза́ми — bittere tránen schréien;
го́рько пла́кать — smártelijk húilen, bittere/hete tránen schréien;
пла́кали его́ де́нежки́ — hij zag er geen cent van terúg, weg was zijn geld!;
пла́кать от ра́дости — húilen van blíjdschap;
па́лка́ по [З] пла́чет Spreek. — hij/ … vraagt om een pak rammel;
тюрьма́́ по [3] пла́чет — hij/ … had alláng in de bak gemoeten;
хоть́ плачь! Spreek. — ik kan wel húilen, het is om te húilen;
er is geen gat meer in zien;
про́сто пла́кать хо́чется́ — ik kan wel húilen, het is om te húilen
●
2 Spreek. ( ovdr. : v. rámen) besláan, vol condens (druppels) zítten
Начните вводить слово: