მდ. 1. მსხვერპლი: 2 .ძვ. შესაწირავი, შეწირულება. • 1. приносить ж-у რელიგ. მსხვერპლის შეწირვა; ж. несчастного случая უბედური შემთხვევის მსხვერპლი; тигр набросился на свою ж-у ვეფხვი ეცა თავის მსხვერპლს. принести ж-у (чему) მსხვერპლად შეწირვა. он принёс в ж-у (кого-что-н.) რაიმე, ვინმე შესწირა, ამსხვერპლა. он пал ж-ой (чего-н.) შეეწირა, ემსხვერპლა.
